14 maja wieczorem delegacja z kościoła Świętej Trójcy ze swoim proboszczem ks. Andrzejem Maślejakiem TChR przejęła opiekę nad wędrującą Ikoną Matki Bożej Częstochowskiej w czasie ceremonii pożegnania przed kościołem św. Jacka. W dalszą drogę Matka Boża wyruszyła w swoim chicagowskim Life Mobilu w asyście motocyklistów i kilku samochodów.
Na wietrze wesoło powiewały flagi: polskie, papieskie i amerykańskie. Na dźwięki klaksonów aut z eskorty odpowiadali kierowcy w mijanych samochodach. Trzeba przyznać, że kawalkada rzucała się w oczy i budziła duże zainteresowanie przechodniów. Zabawne było obserwowanie, jak na ulicach zatrzymywali się Amerykanie różnych narodowości.
Pewnie nigdy czegoś takiego nie widzieli. Na ich twarzach dominowało zdumienie i uśmiech. Niektórzy klaskali. Inni pozostawali obojętni. Nawet policjant w przejeżdżającym radiowozie włączył syrenę i ręką pokazywał, że też jest razem z nami.
Przed kościołem św. Trójcy (popularnie nazywanym Trójcowo) oczekiwali kapłani i delegacje grup parafialnych w strojach narodowych, sztandary, chorągwie. Grała Polonijna Orkiestra Dęta „Trójcowo”. Po ceremonii powitania ruszyła procesja. Ikonę nieśli młodzi górale w strojach zakopiańskich. Kościół był wypełniony po brzegi.
Oczekujący trzymali w rękach zapalone świece, co czyniło wyjątkową atmosferę. Ikona została ustawiona w prezbiterium po prawej stronie ołtarza na specjalnie przygotowanym podeście wśród biało-czerwonych kwiatów. Pięknie oświetlona dosłownie świeciła odbijając światło. Na froncie ołtarza na błękitnym tle umieszczony był napis: Maryjo naucz nas wiary. Widać było pracę i wielkie starania sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Amerykańskiej, których w tej parafii pracuje aż cztery.
Historia kościoła p. w. Świętej Trójcy, czyli Trójcowa, sięga roku 1873. Jest to, chronologicznie biorąc, drugi polski kościół w Chicago. W roku 1986 ważyły się jego losy, gdyż z powodu niedużej liczby wiernych, uczęszczających do tego kościoła, księża zmartwychwstańcy zrezygnowali z prowadzenia parafii i oddali ją archidiecezji. Kard. Joseph Bernardin chciał tę parafię skasować i zamknąć kościół. Nie stało się tak, tylko dzięki wielkiemu zaangażowaniu Polonii chicagowskiej, która konsekwentnie broniła swojego kościoła. Sprawa dotarła nawet do samego papieża św. Jana Pawła II. Kościół został obroniony. Opiekę nad nim objęli księża chrystusowcy, co trwa do dzisiaj. Parafia ożyła i stała się centralnym kościołem polskiego duszpasterstwa w Chicago. Kościół jest całkowicie odnowiony. Mieści się tutaj Polska Misja Katolicka w Chicago.
Przed obliczem Matki Bożej Częstochowskiej odśpiewano Litanię Loretańską i rozpoczęła się powitalna Msza św., której przewodniczył ks. proboszcz Maślejak w asyście pracujących w parafii księży chrystusowców: Roberta Będzińskiego, Tadeusza Baniowskiego.
Kazanie wygłosił ks. proboszcz Maślejak. Poruszył bardzo ważny problem duchowego cierpienia matek po aborcji i jakże trudnej drogi powrotu do Boga i Jego Miłosierdzia. Powiedział też: Co mamy czynić, aby przeciwstawić się złu. Czyż nie jest to jak walka Dawida z Goliatem. (…) Ale pozostaje walka duchowa. Możemy rzucić się na kolana i prosić o ochronę cywilizacji życia. Za obojętność i popieranie zła aborcji będziemy się musieli rozliczyć z Panem Bogiem. (…) Nie wolno nam rezygnować z pytań o Prawdę. (…) Szatan najbardziej atakuje kobiety, które poczęły dziecko, bo jest przeciwnikiem życia. Ale on się Boi Matki Najświętszej. Maryjo, wstaw się za nami i naszą cywilizację, aby szła w kierunku życia.
Po poruszającej Modlitwie Powszechnej w intencji ochrony życia, odbyły się przyrzeczenia Duchowej Adopcji. Ze świecami w reku, stojąc przed ołtarzem, przyjęło je ok. 100 osób, chociaż niedawno w tej prafii była podobna uroczystość i wiele osób modli się już za duchowo adoptowane dziecko, którego imię zna jedynie Pan Bóg. Ruch Duchowej Adopcji istnieje na Trójcowie od 7 kwietnia 2005 roku.
Po Mszy św. zabrał głos ks. Peter West, kustosz Ikony w USA, który przedstawił swoje świadectwo, jak Matka Boża zmienia serca podczas tej pielgrzymki. Mówił o dzieciach uratowanych przed aborcją, o wielkiej modlitwie w obronie życia, o swoim doświadczeniu wędrówki z Maryją. Następnie zabrała głos Ewa Kowalewska, która zaprosiła do osobistej adoracji. Ikona jest ścieżką do nieba. Przed tą Ikoną modliło się już ponad 6 milionów ludzi. Możemy być pewni, ze ta droga jest żywa. Możemy być pewni, że ta poraniona, cierpiąca Matka nas zrozumie i zaprowadzi do Swojego Syna – powiedziała.
Po Mszy św. odśpiewano Apel Jasnogórski i odnowiono Akt zawierzenia parafii i rodzin Matce Bożej. Chór męski przepięknie zaśpiewał „Bogurodzicę” – najstarszą polską pieśń maryjną. Rozpoczęła się indywidualna adoracja.
O północy odprawiono Mszę św. z udziałem zespołu „Vox Domini”. Następnie ks. proboszcz poprowadził nabożeństwo ekspiacyjne i odmówił Litanię Loretańską. Całonocne czuwanie prowadzili członkowie Żywego Różańca oraz Rycerze Miłosierdzia Bożego. Przed Ikona modlono się przez całą noc.
Rankiem o godz. 7:30 odśpiewano Godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny. Po Mszy św. o godz. 8:00 kolejne czuwanie kontynuowały kolejne Róże Różańcowe. O godz. 3:00 odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia, którą poprowadzili seniorzy i Rycerze Miłosierdzia. Od godz. 4:00 do 5:00 po południu trwała Godzina Święta w intencji powołań.
O godzinie 5:00 po południu odprawiono pożegnalną Mszę św. i po odśpiewaniu „Ciebie Boga wysławiamy” wyprowadzono Ikonę z kościoła. Dziewczynki sypały przed Matką Bożą płatki róż. Po przejściu procesji wiele osób zbierało je, aby zasuszyć na pamiątkę. Proboszcz z kolejnego kościoła Matki Bożej Częstochowskiej o. Waldemar Wielądek CSSR oraz o. Zbigniew Piękos uczestniczyli w pożegnaniu Ikony w Trójcowie, a następnie towarzyszyli Jej, jadąc samochodami asystującymi przejazdowi Life Mobilu do kościoła ojców redemptorystów.